Penya Barcelonista de Lisboa

dimarts, de gener 31, 2012

LA COPA - A TAÇA: VALÈNCIA vs FC BARCELONA

      


Dimecres, dia 1 de febrer a les 20:00 (Hora de Portugal)
Quarta-feira, dia 1 de fevereiro, pelas 20.00


VALÈNCIA  vs  FC BARCELONA

Vinga!!! que torna la Copa del Rei. Demà a les 20:00 els nostres menuts i en Pep demostraran a València que estem més vius que mai i farem un bon resultat pel partit de tornada i així passar a la Final de la Copa.
Us esperem a tots en el nostre local social, l'SNOOKER, a on, ben calentets i amb una bona cerveseta,  podreu gaudir del millor ambient culer de Lisboa. No falteu!!!

*****
MAIS UMA ETAPA DA TAÇA DO REI E O NOSSO BARÇA JOGA COM O VALÊNCIA, NA QUARTA-FEIRA, DIA 1 DE FEVEREIRO, PELAS 20,00 HORAS DE PORTUGAL.
NÃO TOMEMOS COMO CERTO O TRIUNFO, ANTES DA PARTIDA.  VAMOS TODOS APOIAR O NOSSO CLUBE, NA PENYA BARCELONISTA DE LISBOA-SNOOKER CLUB.  TODOS JUNTOS VENCEREMOS !

ESPERAMOS POR TI . NÃO FALTES !!!

******

NOTA :  ENCONTRAM-SE A PAGAMENTO AS QUOTAS REFERENTES AO ANO DE 2012 PELO QUE OS NOSSOS SÓCIOS DEVERÃO FAZER O FAVOR DE EFECTUAR A TRANSFERÊNCIA BANCÁRIA DO VALOR DA SUA QUOTA PARA A CONTA DA PENYA NO BANCO SANTANDER TOTTA- NIB 001800031717098602019, IBAN PT50001800031717098602019. EXCEPTUAM-SE, COMO É ÓBVIO, OS SÓCIOS QUE JÁ LIQUIDARAM O ANO DE 2012, POR TEREM ENTRADO RECENTEMENTE.  OS NOSSOS AGRADECIMENTOS.
AGRADECEMOS A CONFIRMAÇÃO POR MAIL, A QUANDO DO PAGAMENTO.

*****
Dónde estamos?
SNOOKER
Travessa do Salitre, 1
Lisboa
Metro Línea Azul-Parada AVENIDA




divendres, de gener 27, 2012

EL CLÀSSIC FC BARCELONA vs R.MADRID A LA PENYA BARCELONISTA DE LISBOA

COM SEMPRE, GRAN AMBIENT A LA PENYA BARCELONISTA DE LISBOA












Suor, empat i semis! (2-2)



El Barça ha igualat amb el Madrid un clàssic elèctric i ha accedit a les semifinals de la Copa. S’ha avançat abans del descans amb gols de Pedro i Alves i el rival ha equilibrat el resultat a la segona part
El Barça ja és a les semifinals de la Copa després de deixar a la cuneta el Madrid. La tornada dels quarts de final ha estat brutal, amb una primera fase per als visitants, una segona per als locals i una tercera d’infart en què la balança s’hauria pogut decantar cap a qualsevol bàndol. Al final, un Barça amb ofici ha conservat l’empat que feia bo l’1-2 de l’anada al Bernabéu.

Primera mitja hora esborrajada

El partit ha estat espectacular des del principi. El Madrid, amb un escridassat Pepe de central i força més ambiciós que a l’anada, ha avisat als 15 segons, quan Higuaín ha aprofitat una imprecisió defensiva local i, sol davant Pinto, ha xutat desviat. Al minut 3, el porter del Barça ha aturat una rematada a boca de canó, que posteriorment ha estat invalidada per fora de joc en el servei de la falta lateral. La resposta culer arribaria al minut 8, amb una acció en què l’àrbitre s’ha estalviat una falta de Ramos a Alexis sent l’últim home. A continuació,  el xilè no ha pogut controlar una assistència de Xavi que el deixava en magnífica posició.
Tot això en deu minuts. El duel estava on volia el Madrid: descontrolat i en terreny físic. Amb poques passades amenaçava. El Barça, en canvi, li costava trobar aquell punt de tranquil·litat i precisió en l’elaboració. La sort l’ha somrigut en una canonada d’Özil que s’ha estavellat al travesser amb Pinto batut (min 25). Just després, el porter ha perdut una pilota dins l’àrea, però s’ha redimit en aturar el tret d’Higuaín. La situació es complicaria encara més amb la lesió d’Iniesta, substituït per Pedro.

Dos minuts gloriosos

Sobre la mitja hora, el Barça recuperaria la paciència i, per fi, es faria amb el domini. En el moment oportú ha aparegut el més gran. Al minut 43, Messi ha recollit la pilota al migcamp i ha avançat com un llamp fins a assistir a Pedro, que ha batut Casillas des de la frontal. La primera part encara depararia més emocions. I és que Lass s’ha salvat d’una segona groga claríssima i, en el rebuig de la falta posterior, Dani Alves ha engaltat una gardela a l’escaire. Els jugadors es retirarien cap als vestidors amb un Camp Nou eufòric pel 2-0.

Iguala el Madrid i nervis

El públic s’ho seguiria passant bé a la represa. No deixava de cantar mentre veia com l’equip trobava més espais i atacava i atacava. Sense la finor de les seves majors exhibicions, ara el Barça era reconeixible. Tenia la pilota i sofria el Madrid (amb un gol anul·lat a Ramos per haver agafat Alves de la samarreta per poder rematar una falta lateral). Res no feia preveure el desenllaç de l’eliminatòria que es viuria. Dos gols consecutius de Cristiano Ronaldo i Benzema, quan menys profunditat tenien els merengues, han tornat ha canviar el decorat.
Per endavant, 20 minuts d’autèntic infart. Instants de nerviosisme i de tensió que s’han cobrat l’expulsió de Sergio Ramos per doble amonestació a les acaballes. El Barça s’ha mostrat madur per mantenir un empat d’or. L’1-2 del recital de l’anada al Bernabéu el situa a les semifinals de Copa, on s’enfrontarà a València o Llevant.


Clássico empatado e Barcelona nas meias-finais – A BOLA.pt



Um empate que chegou para o Barcelona assegurar um lugar nas meias-finais da Taça do Rei. Depois da vitória no encontro da primeira mão, em Madrid, Barcelona e Real Madrid empataram a dois golos.
Pedro e Dani Alves colocaram os catalães a vencer por 2-0. Porém, no espaço de dois minutos (68 e 72) o Real empatou a contenda.
Um hino à eficácia e ao desperdício.
Intenso, dramático e jogado até aos limites. Assim foi mais um clássico entre Barcelona e Real Madrid.
Com um início de jogo asfixiante, a equipa visitante desperdiçou oportunidades de golo em catadupa. Sempre com Kaká e Ozil a construir e Higuaín a desperdiçar. O avançado argentino teve três flagrantes oportunidades de golo – 1, 3 e 28 minutos -, mas teve arte nem engenho para desfeitear Pinto.
Aos 26 minutos, um remate fortíssimo de Ozil embateu na barra da baliza de Pinto.
Depois de 43 minutos de amplo domínio merengue, o Barcelona no espaço de quatro minutos fez dois golos e praticamente sentenciou a eliminatória.
Pedro, que substituiu lesionado Iniesta, e Daniel Alves, com um remate portentoso e sem preparação, fizeram o 2-0.

2.ª parte merengue

Em desvantagem no jogo e na eliminatória, o Real Madrid não baixou os braços e voltou a imperar na segunda parte.
Granero, Callejón e Benzema, que entraram no decorrer do período complementar, deram nova dinâmica aos merengues, que empataram no espaço de quatro minutos.
Primeiro por intermédio de Cristiano Ronaldo, à passagem dos 68 minutos, e depois por Karim Benzema. Os merengues carregaram, acercaram-se da baliza catalã e por pouco não viraram a eliminatória.
Por sua vez o Barcelona tremeu, como nunca, mas conseguiu segurar uma preciosa vantagem.
Até ao apito final de Fernando Teixeira Vitienes, destaque para a expulsão de Sérgio Ramos, por acumulação de cartões amarelos.

Apenas um triunfo em dez jogos

Ao fim de dez jogos no comando técnico do Real Madrid, a formação merengue regista apenas um triunfo diante o rival de Catalunha.
A única vitória ocorreu na final da Taça do Rei na época passada com um golo de Cristiano Ronaldo, já em período de compensação.

Le Barça sort un bon Real. L’ÉQUIPE.fr
















Auteur d’un bon match au Camp Nou, le Real Madrid a tenu le Barça en échec après avoir remonté deux buts (2-2). Défait lors de l’aller (1-2), le club de José Mourinho lâche le seul titre remporté la saison dernière.
 
Physiquement, une fois n’est pas coutume, le Real a tenu le coup. Tactiquement, Mourinho a su répondre à l’équation proposée par Guardiola. Mais le club madrilène n’a rien pu faire face aux deux éclairs catalans qui ont vu Pedro et Alves marquer en seulement deux minutes, juste avant la pause (43e, 45e). Le premier but a été inscrit suite à une percée superbe de Messi plein axe, et d’une passe astucieuse de l’Argentin. Le second est venu d’un corner mal renvoyé par la défense merengue, et d’une frappe lumineuse en pleine lucarne du Brésilien. En deux actions, Barcelone a anéanti tout ce que le Real avait su montrer en première période. L’énervement de Ronaldo et de Casillas en dit long sur l’état d’esprit du Real : face au Barça, c’est infernal…
 

Le Barça n’a plus perdu depuis sept matches contre le Real

Sans défaite lors des sept derniers clasicos, Barcelone a énormément souffert lors de cette rencontre. Fébriles, les Catalans ont même failli offrir à Higuain l’ouverture du score après… neuf secondes de jeu ! Mais l’Argentin, préféré à Benzema, a été d’une médiocrité affligeante ce mercredi soir. Il a notamment oublié deux partenaires bien placés plein axe à la 28e lorsqu’il a été mis en échec par un Pinto solide dans les buts. Le remplacement de l’Argentin par Benzema à l’heure de jeu a d’ailleurs tout changé pour Madrid. A la 68e, Ronaldo a réduit la marque, bien lancé par un Özil qui avait trouvé la barre en première période (26e). Quatre minutes plus tard, l’attaquant français a égalisé après une action personnelle pleine de classe dans la surface. Il a marqué trois buts lors des quatre derniers clasicos.
 
En tout cas, le vingtième match de José Mourinho contre le Barça a été sacrément engagé. Son Real a d’ailleurs terminé la rencontre à dix, Ramos ayant été expulsé un peu durement. C’est la neuvième expulsion lors des dix derniers clasicos ! Pepe, lui, a terminé la rencontre on ne sait comment…
Tout au long du match, les tacles ont été virils, les interventions spectaculaires. Les Barcelonais ont d’ailleurs dû montrer un visage qu’on leur connaît peu, puisque les mauvais coups ont été nombreux de la part de Puyol ou de Fabregas. L’arbitre, lui, n’a pas été à la hauteur d’une telle rencontre. Il aurait pu siffler trois penalties (main de Busquets à la 18e, faute de Pepe à la 35e, main d’Abidal à la 39e) et s’est souvent trompé dans ses décisions, notamment lorsqu’il aurait dû expulser Diarra à la 45e. Cela n’a pas empêché les joueurs de sortir un match palpitant. Madrid peut travailler sur ce 218e duel face à son meilleur rival (86 victoires chacun, 46 nuls). Barcelone, qui a perdu Iniesta et Sanchez sur blessure, entre dans le dernier carré comme Bilbao et Mirandés.
 
Cyril OLIVES (@CyrilOlives)
 

Real Madrid, rimonta amara Il 2-2 qualifica il Barcellona


Non vince nessuno, ma possono essere soddisfatti tutti. Il Barcellona perché passa il turno, ribadendo che contro i campioni del mondo, finora, non si passa. Il Real Madrid perché finalmente gioca una partita eccellente e non si perde d’animo neppure quando va sotto di due gol, rischiando l’ennesima imbarcata. Il 2-2 finale qualifica il Barça alle semifinali di Copa del Rey, ma soprattutto ci restituisce il fascino dei Clasicos che verranno, perché la contesa ritrova due squadre in grado di vincere e non più una soltanto.
coraggio mou — Mourinho entra al Camp Nou con un’idea ben chiara: se ribaltare il risultato del Bernabeu si dimostrerà impresa impossibile, almeno stavolta nessuno dovrà parlare di mancanza di coraggio. E lo dimostra inserendo Pepe (fischiatissimo e insultato dal pubblico dopo i fatti della gara d’andata) in formazione, ma stavolta non a centrocampo, bensì centrale difensivo in un 4-2-3-1 che vede Özil, Kakà e Ronaldo dietro a Higuain in un attacco “high quality”. Il Barça, invece, è lo stesso di una settimana fa, almeno fino a alla mezz’ora, quando Iniesta prende un colpo da Arbeloa e lascia il campo a Pedro.
traversa di Özil — I primi 40 minuti di partita ci consegnano un Real Madrid ammirevole e un Barça che oscilla tra la necessità di gestire il notevole vantaggio e l’impossibilità di rinunciare alla sua natura. Ronaldo si affaccia dalle parti di Pinto con una serie di tiri imprecisi, Kakà sembra ispirato e la difesa concede poco agli attaccanti blaugrana. Se Higuain non fallisse una buona chance dopo appena 15 secondi e se un missile di Özil finisse dentro, invece che sulla traversa e poi sulla linea di porta, le truppe di Mourinho riuscirebbero pure a riaccendere fin da subito la speranza di passare il turno.
doppia mazzata — Ma ai blancos manca anche un po’ di fortuna, di questi tempi. E così, negli ultimi tre minuti del primo tempo prendono due sberle immeritate quanto dolorose. Perché, proprio come all’andata, Messi si accende vestendo i panni dell’assist-man: sfugge a quattro maglie bianche e allarga a sinsitra per Pedro, l’uomo dei gol pesanti, che insacca l’1-0 con la porta spalancata. Quando piove, a volte grandina. Passano un paio di minuti e Alves raccoglie un pallone vagante al limite dell’area, carica il destro e trova l’angolo sotto l’incrocio dei pali, con un siluro di destro in diagonale.
 
rimonta blanca — Si va al riposo con la sensazione che un 2-0 maturato in questo modo possa essere il preludio di un’altra mattanza sportiva. Ma Xavi e Messi non inquadrano il bersaglio nei primi minuti della ripresa, il Real Madrid sopravvive e non smette di provarci, fino a quando finalmente sfonda. A Ramos viene annullato un gol di testa per un fallo dubbio su Alves, ma al 23′ nessuno può togliere a Ronaldo la gioia del 2-1: il miglior Özil versione Clasico vede il taglio del portoghese, che salta Pinto e mette dentro. Nemmeno il tempo di capire se l’acuto di CR7 servirà a qualcosa, che i giochi si riaprono fragorosamente: Benzema, entrato al posto di uno spento Higuain, si beve Puyol in area con un “sombrero” e insacca il 2-2.
finale nervoso — Il Barça somiglia come un impiegato che aveva puntato la sveglia molto presto per andare al lavoro e si è riaddormentato, riaprendo poi gli occhi in ritardo. Si riveste in tutta fretta, si sciacqua la faccia e prova a rivestire i panni della squadra più forte, riprendendo ad attaccare negli spazi che l’avversario concede. Messi non riesce a fare centro, ma quanto meno i campioni del mondo riescono a limitare l’assalto finale dei blancos a un paio di palloni vaganti in area. Peccato che, quando scocca il tempo di recupero, ci sia spazio per il solito finale rissaiolo. Protagonisti Ramos e Pepe: l’andaluso rimedia il secondo cartellino giallo per un braccio in faccia a Busquets, il portoghese entra duro su Alves e viene ammonito. Così, quando Teixeira, fischia la fine, parte il solito capannello di giocatori intorno a lui (che comunque aveva risparmiato in precedenza a Lass Diarra una sacrosanta espulsione), con applausi ironici annessi. La sostanza non cambia: il Barça avanza e Mourinho continua a non vincere al Camp Nou. Ma la forma, quella sì, cambia eccome: il Real Madrid è rimasto in corsa fino all’ultimo minuto e si è ripreso quelle certezze e quella dignità che i recenti rovesci nei Clasicos avevano intaccato. Influirà parecchio sul resto della stagione, perché a volte la forma è sostanza, anche nel calcio.
Stefano Cantalupi© RIPRODUZIONE RISERVATA


PERARNAU POST. Partidazo entre supervivientes

Partidazo entre supervivientes

by MARTI PERARNAU

1.- No era ningún complejo de inferioridad de los jugadores: era la intención. Cuando la intención fue amarrar evocando al viejo Maguregui, los futbolistas cumplieron órdenes, incluso si dudaban de ellas. Cuando la intención fue ir a por el partido, como hoy en el Camp Nou, los jugadores del Real Madrid dieron la talla.
2.- Y vaya si la dieron. Con el regalo inicial de Piqué, que ya se está convirtiendo en un auténtico clásico, y una lección magistral del juego entre líneas. El Madrid le aplicaba al Barça la medicina más blaugrana. Ozil y Kaká se filtraban en los espacios vacíos y el Barça boqueaba sin balón, su razón de ser.
3.- Atrevido, tirando la línea defensiva muy arriba y con Ozil tronituante, el equipo de Mourinho volvía a ser el gran Real Madrid de octubre, el opuesto de la sombra que se maltrató a sí mismo en la ida del Bernabéu. Apocado y sin el cuero, el Barça era un bombón para el rival, que se desplegaba con todo su volumen y energía, en un arranque que iba mucho más del coraje y la ambición, virtudes teologales del madridismo: era fútbol energético, vibrante, veloz e inteligente, como si los jugadores blancos quisieran demostrar que son mucho más de lo que aparentan algunas propuestas anteriores de su técnico.
4.- Durante 25 minutos, el Barça ha estado totalmente a merced de Ozil y Kaká. Y justo al equipo de la pegada le ha fallado la pegada y al de la posesión le ha faltado el balón. Partido postizo en esa primera media hora, donde los actores interpretaban roles opuestos: dominaba el Madrid y le fallaba la contundencia; corría el Barça y no encontraba el balón.
5.- A los 25 minutos, un rondo veloz, corto y tenso ha sonado como un símbolo. El símbolo de que el partido cambiaba. Sin que mediara instrucción alguna, Kaká y Ozil ya no han vivido entre líneas, que era el veneno que ahogaba al Barça. Aunque en esos minutos el Madrid ha dispuesto dos ocasiones de oro (una folha seca de Ozil al larguero y un regalo de Pinto malgastado por Higuaín, como al principio), ese rondo ha sonado a cambio de tercio.
6.- Ha aparecido el balón y, con él, Xavi, lo que ha templado al Barça y enfriado al visitante. Entonces ha surgido de la espesura Leo Messi y su conducción.
7.- Conducir para atraer y generar hombres libres. Cuatro van a por Messi: Xabi Alonso, Ramos, Pepe y Arbeloa, que abandona la banda derecha, todos persiguiendo al as argentino, conduciendo y atrayendo rivales como un imán. A su izquierda aparecen, silenciosos, dos libres: Fàbregas y Pedro. Como ordena el cánon, Messi busca al más lejano. El libro de estilo.
8.- El segundo gol del Barça parece acabar con el asunto. Es un zapatazo de Alves que se clava en una escuadra. Podía haber terminado en la cuarta gradería o entre las piernas rivales, pero se va dentro como un obús. ¿Asunto concluido? No con el Madrid. No con este Madrid.
9.- En una segunda parte que parecía un trámite, hemos vivido una auténtica final de Copa, en la que un maravilloso pase filtrado de Ozil a Cristiano ha oxigenado al visitante y una deliciosa creación de Benzema ha acongojado al Camp Nou. Entonces ha aparecido el mejor Ramos, reaparecido Ozil con su astucia, Cristiano con su energía y Benzema desordenando a Puyol y Piqué.
10.- Final agónico, apasionante, con el Barça sin ningún control sobre el cuero, atento para buscar el contragolpe definitivo, y el Madrid percutiendo como un elefante en celo. Partido vibrante y maravilloso, postizo en los roles, con un Barça feliz en el remate pero perdido en la posesión del cuero, su identidad, y un Madrid torpe en la pegada pero espléndido en las conexiones.
11.- De los diez enfrentamientos últimos de estos dos colosos, sin ninguna duda ha sido el mejor acto. También el menos natural en su desarrollo, casi contranatura en ambos conjuntos, y que deja lecciones opuestas al resultado: los futbolistas del Madrid salen crecidos, orgullosos y con la autoestima por las nubes, al tiempo que no puede obviarse que esta intención demostrada sí es coherente con la calidad de dichos jugadores.
y 12.- El Barça sigue adelante en la Copa y supera nuevamente a su gran contrincante, pero no será este un partido para los anales de su estilo. Simplemente, ha sobrevivido.


dimarts, de gener 24, 2012

La COPA DEL REI - A TAÇA DO REI -FC BARCELONA vs R.MADRID




DIMECRES 25 DE GENER A LES 21 HORES (Hora portuguesa)
Quarta-feira, dia 25 de Janeiro, pelas 21 horas

***************************************
FC BARCELONA  -  R. MADRID
***************************************



Aquest dimecres tindrem l’ocasió de tornar a veure un gran partit de futbol. El nostres petis grans cracks tindran una vegada més l’ocasió de demostrar que són els millor del món i davant tindran els Mandrils, els “marulleros”, els que trepitgen, els que ploren, en resum: el “Realísimo Madrid”.
No us ho perdeu!!! Tots a la Penya Barcelonista de Lisboa.
  • NOMÉS VOLEM RECORDAR-VOS QUE TRACTANT-SE D'UN PARTIT DE MÀXIMA EXPECTACIÓ, HAUREM D'APLICAR LES NORMES DE L'SNOOKER, CLUB A ON LA PENYA TÉ LA SEVA SEU SOCIAL
  • EL SOCIS DE LA PENYA COM SEMPRE TENEN L'ENTRADA GRATUITA I TAULA RESERVADA.
  • PELS NO SOCIS CAL RECORDAR QUE SEGUINT LES NORMES HABITUALS A PORTUGAL EN AQUESTES OCASIONS, ES COBRA UNA PAGA I SENYAL DE 10€ PER GARANTIR AQUEST CONSUM MÍNIM.
  • TAMBÉ RECORDAR QUE EL LOCAL TÉ UNA CAPACITAT AUTORITZADA PER 98 PERSONES. UN COP ASSOLIT AQUEST NOMBRE NO ES DEIXA ENTRAR A NINGÚ MÉS.
  • UN CONSELL. ARRIBEU D'HORA. Y NO OBLIDEU QUE A PORTUGAL ´´ES UNA HORA MENYS. EL PARTIT COMENÇARÁ A LES 21.00 (hora portuguesa

  • ***********************************
    É CHEGADA A SEGUNDA MÃO DA COPA DO REI E O NOSSO BARÇA JOGA EM CAMP NOU, NOVAMENTE COM O REAL MADRID, QUARTA-FEIRA, DIA 25 DE JANEIRO, PELAS 21 HORAS DE PORTUGAL. MAIS UM CLÁSSICO CHEIO DE EMOÇÃO A QUE DEVES ASSISTIR NUM FIM DE TARDE DE TRABALHO.  VEM CONVIVER E APOIAR O NOSSO CLUBE.  ESPERAMOS POR TI NA PENYA BARCELONISTA DE LISBOA-SNOOKER CLUB.
    
    TRATANDO-SE DE UM CLÁSSICO, O SNOOKER CLUB IMPÕE O CONSUMO MÍNIMO DE 10,00 EUROS, PELO QUE OS SÓCIOS DEVERÃO SER PORTADORES DO SEU CARTÃO DE SÓCIO DA PENYA PARA NÃO PAGAREM ESTE VALOR.  MAIS SOLICITAMOS QUE CONFIRMEM POR MAIL A SUA PRESENÇA, A FIM DE ASSEGURAREM O SEU LUGAR, BEM COMO ESTAREM PRESENTES O MAIS CEDO POSSÍVEL.   

    NOTA :  ENCONTRAM-SE A PAGAMENTO AS QUOTAS REFERENTES AO ANO DE 2012 PELO QUE OS NOSSOS SÓCIOS DEVERÃO FAZER O FAVOR DE EFECTUAR A TRANSFERÊNCIA BANCÁRIA DO VALOR DA SUA QUOTA PARA A CONTA DA PENYA NO BANCO SANTANDER TOTTA- NIB 001800031717098602019, IBAN PT50001800031717098602019. EXCEPTUAM-SE, COMO É ÓBVIO, OS SÓCIOS QUE JÁ LIQUIDARAM O ANO DE 2012, POR TEREM ENTRADO RECENTEMENTE.  OS NOSSOS AGRADECIMENTOS.
    AGRADECEMOS A CONFIRMAÇÃO POR MAIL, A QUANDO DO PAGAMENTO.
    ------------------------
    DONDE ESTAMOS:
    SNOOKER
    Travessa do Salitre, 1
    Lisboa
    Tel:213 470 502

    A 30 metres de l'avenida da Liberdade y Consulado de España
    Metro: Linea Azul-parada: Avenida
    -----------------------------------------


    divendres, de gener 20, 2012

    La LLIGA - A LIGA. Malaga CF - FC Barcelona



    Diumenge dia 22 de gener a les 17:00 (Hora de Portugal)
    Domingo dia 22 de Janeiro pelas 17:00

    *****************************************
    MÁLAGA FC  -  FC BARCELONA
    *****************************************


    Estimats culers de Lisboa, aquest diumenge a la tarda us esperem a la nostra Penya per tal de desfruitar d'un bon espectacle de futbol, sense dits a l'ull i puntades de peu a la mà de Messi. Només futbol i de qualitat. No falteu! Gaudireu del millor ambient blaugrana de Lisboa. Us recordem que els que sou socis podreu regularitzar la vostra quota del 2012 i així gaudireu dels avantatges de ser soci. Demaneu per a la nostra secretària, la Maria José Cepeda.
    ************
    APÓS A VITÓRIA DO NOSSO BARÇA NO CLÁSSICO, TEMOS UMA TAREFA DIFÍCIL NA ROSALEDA FRENTE AO MÁLAGA, NO PRÓXIMO DOMINGO, DIA 22 DE JANEIRO, PELAS 17 HORAS PORTUGUESAS.TEMOS DE APOIAR O NOSSO CLUBE COM TODA A ENERGIA DE QUE DISPOMOS.  ESPERAMOS POR TI NA PENYA BARCELONISTA DE LISBOA-SNOOKER CLUBE. VEM ASSISTIR A MAIS UMA ÓPTIMA PARTIDA DE FUTEBOL, NUM FINAL DE TARDE DE DOMINGO. 
    NOTA :  ENCONTRAM-SE A PAGAMENTO AS QUOTAS REFERENTES AO ANO DE 2012 PELO QUE OS NOSSOS SÓCIOS DEVERÃO FAZER O FAVOR DE EFECTUAR A TRANSFERÊNCIA BANCÁRIA DO VALOR DA SUA QUOTA PARA A CONTA DA PENYA NO BANCO SANTANDER TOTTA- NIB 001800031717098602019, IBAN PT50001800031717098602019. EXCEPTUAM-SE, COMO É ÓBVIO, OS SÓCIOS QUE JÁ LIQUIDARAM O ANO DE 2012, POR TEREM ENTRADO RECENTEMENTE.  OS NOSSOS AGRADECIMENTOS.
    AGRADECEMOS A CONFIRMAÇÃO POR MAIL, A QUANDO DO PAGAMENTO.
    *********
    Dónde estamos?
    Penya Barcelonista de Lisboa-Snooker
    Travessa do Salitre, 1
    Lisboa

    dijous, de gener 19, 2012

    Mourinho não consegue bater Guardiola em casa (1-2)



    Ainda não foi desta que José Mourinho conseguiu vencer o Barcelona em casa. Nas últimas quatro deslocações do Barcelona à capital, Guardiola tinha vencido duas vezes e empatado outras tantas. Esta vitória por 2-1 coloca Pep ainda mais longe de Mourinho no seu campeonato, além de colocar em xeque as hipóteses do Real Madrid na Taça do Rei. Após o golo de Cristiano Ronaldo pouco mais se viu dos blancos.
    O início do jogo deve ter dado algumas esperanças aos adeptos da casa. Passava o minuto 11 quando Cristiano Ronaldo arrancou da esquerda e conseguiu rematar pelo meio das pernas de Pinto. «O animal voltou», devem ter pensado os adeptos madridistas, que viram a sua esperança esmorecer a cada minuto que passava.
    Logo após o golo de CR7 o Barcelona assumiu o controlo do jogo. O carrossel catalão foi dominando a partida e aos 16 minutos Aléxis cabeceou à trave de Casillas.
    Aliás, antes dos 25 minutos já o guardião espanhol se tinha aplicado para evitar remates de Iniesta e Messi.
    Mas foi preciso chegar à segunda parte para o Barcelona começar a reviravolta. Um minuto passado do reatamento da partida e Puyol, após canto, a ganhar a posição a Pepe e a cabecear furiosamente para as redes do Real Madrid.
    Continuou o carrossel do Barcelona ao qual o Real Madrid ia respondendo com mais dureza nos duelos, correspondida pelos culés.
    Poucas vezes o Real Madrid conseguiu levar perigo à baliza de Pinto, com Benzema, Higuaín e mesmo Ronaldo (em dificuldades físicas desde a primeira parte) a passarem ao lado do jogo no segundo tempo.
    Quem também estava a passar despercebido era Messi que, perante o esquema de duplo trinco de Mourinho, não ia tendo muito espaço para espalhar magia. Só que aos 76 minutos, o Pulga descobriu Abidal sozinho na esquerda e num passe preciso isolou o francês que frente a Casillas não perdoou.
    Não houve muito mais a dizer nos restantes 15 minutos. Pep Guardiola continua sem perder na quinta visita ao Bernabéu. Daqui a uma semana Mourinho tem hipótese de se redimir em Camp Nou.

    http://passioblaugrana.wordpress.com/

    A BOLA.pt – Pisadela de Pepe a Messi


    Pisadela de Pepe a Messi

    Pepe voltou a ser protagonista do Real Madrid-Barcelona. Na primeira parte, o internacional português viu um cartão amarelo por uma falta dura sobre Busquets.
    No segundo tempo, Pepe protagonizou uma jogada feia, ao pisar Messi, quando o jogador do Barcelona estava no relvado

    http://passioblaugrana.wordpress.com/

    La Gazzetta dello Sport.it – Clasico di coppa al Barcellona – Ronaldo gol, poi Puyol e Abidal

    http://passioblaugrana.wordpress.com/

    Clasico di coppa al Barcellona
    Ronaldo gol, poi Puyol e Abidal

    Nell’andata dei quarti di Copa del Rey, Real Madrid battuto 2-1 al Bernabeu: segna Ronaldo, poi Puyol e Abidal ribaltano il risultato nella ripresa. Mercoledì 25 gennaio il match di ritorno al Camp Nou

    Vincere al Bernabeu con i gol di due difensori significa che Guardiola continua con successo la trasformazione del suo Barcellona nella squadra-simbolo del “tutti fanno tutto”. I calci che i giocatori del Real Madrid rifilano a Messi e agli avversari dopo aver incassato in casa l’ennesima “remontada” significano, invece, impotenza. In campionato Mourinho ci aveva provato con il gioco aperto, nell’andata dei quarti di Copa del Rey torna all’antico e imbottisce la squadra di guastatori: il risultato cambia di poco, all’1-3 maturato nella Liga fa seguito l’1-2 di questa sera, nel Clasico numero 217 della storia, il nono vinto da Guardiola in 13 apparizioni da tecnico “culé”.
    apre ronaldo — Negli ultimi tempi, i portieri del Barça sembrano avere una voglia matta di cominciare con l’handicap le sfide con i rivali in maglia bianca: in campionato Valdes aveva pasticciato dopo pochi secondi facendo segnare Benzema, stavolta Pinto attende 11 minuti prima di scomparire sul sinistro centrale di Ronaldo e far esplodere l’urlo del Bernabeu. A differenza di quanto accaduto nel match di Liga, stavolta c’è almeno il tempo di intravedere le scelte iniziali di Guardiola, che tiene Alves come quarto di difesa e lo usa come esterno di centrocampo in fase offensiva, senza però spingerlo fino al ruolo di esterno del tridente. Sanchez e Fabregas si trovano nel vertice estremo dell’attacco catalano più volte di quanto non accada a un sonnolento Messi, che quanto meno agevola gli inserimenti dei compagni, attirando su di sé l’attenzione con arretramenti in mezzo al campo. Mourinho, però, ha difensori in tutte le zone, visto che in mediana c’è una linea Lass-Xabi Alonso-Pepe che si esalta nel contenimento, specie dopo aver ottenuto il vantaggio. Davanti a Casillas si rivede Carvalho, centrale insieme a Ramos, con Altintop e Coentrao ai lati.
    palo di sanchez — Higuain e perfino Benzema (autore del lancio che si trasforma nell’assist per CR7) passano il primo tempo più in copertura che in attacco, sebbene il Real abbia un paio di potenziali chance in contropiede, non ben sfruttate. L’operazione-diga riesce fino all’intervallo, ma anche per un bel po’ di buona sorte: Sanchez colpisce il palo di testa su splendido lancio di Fabregas, poi Messi e soprattutto Iniesta (che punta il terzino improvvisato Altintop ogni volta che può) falliscono occasioni che di solito convertono in rete. E soprattutto, come spesso gli è capitato in passato, il Real Madrid versione 4-3-3 difensivo punge solo sui ribaltamenti di fronte, costruendo poco con la manovra anche in una serata in cui il Barça parrebbe consentirglielo un po’ più del solito. Se aggiungiamo il colpo che Ronaldo subisce dietro a un ginocchio poco dopo il gol, un mini-infortunio che lo limita nella corsa, ce n’è abbastanza per tenere in apprensione la “aficion” blanca per tutto il quarto d’ora di pausa dedicato alle bevande calde.

    Puyol in rete al Bernabeu: 1-1. Ap
    ci pensa il capitano — Preoccupazione che diventa gelo al 4′ della ripresa: è capitan Puyol a dare l’1-1 al Barcellona nella maniera meno prevedibile, ovvero su palla ferma, con un tuffo su corner di Xavi. I campioni del mondo continuano a spingere e Iniesta, con un tiro al volo su delizioso servizio un Fabregas in veste di rifinitore, coglie il secondo palo blaugrana della serata. Il Real Madrid ha un sussulto, Altintop sale sulla feascia destra e crossa per la testa di Benzema, che brucia nello stacco un Piqué un po’ svagato e accorcia le distanze nel conto dei pali. Ma da lì in poi, nonostante il doppio cambio di Mourinho (dentro Callejon e Ozil, fuori Lass e Higuain), il Barça riprende il controllo della gara.
    Abidal segna l’1-2 al Bernabeu. Afp
    decide abidal — Anche perché, dopo aver sonnecchiato per un’oretta, si accende Messi. Dopo aver subìto un volontario pestone a una mano da Pepe (vergognoso anche per una precedente serie di simulazioni), al 32′ il Pallone d’oro ha una visione geniale e disegna l’assist per Abidal, che di sinistro insacca l’1-2 e dà una mazzata pesantissima alle speranze di qualificazione dei blancos. Che, infatti, perdono la testa ed è un miracolo che Muñíz Fernández non sventoli il rosso a Carvalho, autore dell’ennesima porcheria su Messi (calcio da dietro sul ginocchio). Finisce 1-2 e tra una settimana per il Real Madrid ci vorrà una “Mission Impossible” per ribaltare la situazione. Non che ne siano riuscite molte, negli ultimi tempi.

    Gazzetta TV

    L’EQUIPE.fr – Le Barça ne perd pas la main

    Le Barça ne perd pas la main

    Un but d’Abidal en fin de match a offert à Barcelone sa troisième victoire (2-1) de suite face au Real Madrid, mercredi en quart de finale aller de Coupe du Roi. Le Barça est invaincu à Bernabeu depuis sept matches
    Ce n’est pas une «manita», mais quand même un affront de taille. A peine plus d’un mois après sa victoire à Santiago-Bernabeu en Liga (3-1, le 10 décembre), le Barça a encore fait comme chez lui sur la pelouse du Real. Comme lors de leur précédente confrontation, l’équipe blaugrana a, pourtant, vite été menée au score, suite au…seul tir madrilène pendant la première heure de jeu ! La rage au ventre en début de match, Ronaldo a parfaitement mené une contre-attaque éclair (11e). Mais, en dépit de la nouvelle organisation tactique instaurée par Mourinho (un 4-3-3 avec Higuain en pointe, Diarra et Pepe au milieu, et Altintop en arrière droit), le Barça a encore su prendre la mesure de son hôte.
    Les joueurs de Pep Guardiola ont imposé leur maîtrise technique, leur patience, aussi bien pour contourner la défense du Real que pour ne pas se démoraliser après plusieurs échecs devant la cage de Casillas. Buteurs face aux Merengue le mois dernier, Sanchez, Fabregas, et Xavi ont été les grands animateurs de la révolte catalane. Le premier nommé a touché du bois (16e) sur une passe du deuxième ; Xavi, lui, a adressé un corner parfaitement repris par « Capitaine Courage » Puyol (1-1, 49e). Mais le héros, plutôt inattendu, de cette rencontre porte le maillot floqué du n°22. Deux jours après avoir prolongé son contrat à Barcelone, le défenseur français a fêté ça avec un enchaînement parfait devant Casillas, sur une merveille de passe de Messi (2-1, 77e).
    Benzema trouve le poteau
     Abidal a ainsi concrétisé la mainmise quasi-permanente du Barça en seconde période, seulement troublée par une tentative de Benzema sur le poteau (58e) et par les tacles appuyés et les gestes d’antijeu de Pepe. Certaines habitudes ont la dent dure. Voilà le Barça invaincu depuis sept matches à Bernabeu (5 victoires, 2 nuls), et avec pour seul faux-pas récent face au Real, sa défaite en finale de Coupe du Roi le 20 avril dernier. En plus de battre leur rival, les Catalans peuvent aussi s’offrir le scalp du tenant du titre. A confirmer dans une semaine, au match retour, au Camp Nou.

    Una cuestión de estilo – Diario AS. Madrid


    Los partidos entre el Real Madrid y el Barcelona se han convertido en el gran escaparate en el que el equipo de Pep Guardiola exhibe todas sus virtudes ante el mundo y el de Mourinho todos sus defectos y limitaciones. Algo que empieza en el banquillo. Es una cuestión de estilo. El del Barcelona consiste en tratar de exagerar sus virtudes, en aprovechar al máximo sus recursos, en intentar crecer a partir del balón, la referencia de todo, el elemento en el que se apoyan para crecer y para ganar. El estilo de este Madrid de Mourinho no sabemos cuál es. Nos resistimos a admitir que sea encerrarse en su campo, como acuden los equipos más pequeños y limitados al Bernabéu, amontonar nueve jugadores delante de Casillas esperando que un error del rival, un ataque aislado, un golpe de fortuna lo justifique todo. El Madrid no era eso.

    El Madrid no puede tener a Pepe como referencia futbolística de una plantilla brillantísima. La imagen del Madrid también es la que proyecta Pepe simulando agresiones y pisando una mano de Messi con el juego parado. El lustroso pasado del club, la arrolladora personalidad con la que construyó su brillante historia no merece la imagen que transmitió el Madrid en este Clásico. El penúltimo episodio de este duelo eterno que sonrojó a unos y justificó el camino elegido hace tiempo por el rival.

    Y es que el Barcelona estuvo donde se esperaba, hizo lo que sabe hacer, y lo hace muy bien. No sorprendió a nadie y se marchó del Bernabéu quizá con más de media eliminatoria asegurada. Y no tanto por el 1-2 final, sino por la abrumadora superioridad moral y futbolística, a la que ha contribuido tanto el propio Barça como el Madrid. Cuestión de estilo.

    Mourinho tiene todo lo que quiere, disfruta de más poder del que hayan tenido todos sus predecesores juntos, cuenta con la que posiblemente es la mejor plantilla de la historia reciente del Madrid, pero todo ello no le alcanza para superar al Barcelona, que sólo dobló la rodilla en la final de Copa, lo que supuso un título, que no es poca cosa.

    Lo primero era saber cómo se iban a situar los jugadores sobre el césped. Lo siguiente, ver la actitud de unos y otros. Suele haber pocas dudas sobre la actitud, la predisposición del Barcelona al afrontar los partidos. Una vez vista la sorprendente alineación, con Altintop y Carvalho en la defensa y Pepe en el centro del campo, tampoco había muchas dudas de cuál iba a ser el comportamiento del Madrid, que despreció el balón y se lo entregó al Barcelona sin ningún disimulo.

    Mourinho amontonó a sus jugadores delante de Casillas. Primero, una línea de cuatro, sorprendente e inédita: Altintop, Carvalho, Ramos y Coentrao. Después, Pepe, a su derecha Xabi Alonso y a su izquierda Lass. Abierto en la banda derecha apareció Benzema y situado junto a la línea izquierda estuvo Cristiano para formar una línea de cinco cuando el Barcelona tuvo el balón, es decir, casi siempre. El más adelantado, o el menos atrasado, fue Higuaín.

    Xabi Alonso, Pepe y Lass salieron a buscar a cada jugador del Barcelona en posesión del balón. Lo sufrieron Xavi, Cesc y Messi, principalmente, y en menor medida Iniesta, que situó su campo de operaciones más cerca de Casillas.

    El Madrid defendió por acumulación. Todos se entregaron en defensa, bien juntos, replegándose con rapidez, cerrando espacios que el Barça se tuvo que fabricar porque el Madrid se los negó hasta que los hombres de Guardiola repararon en la presencia de Altintop y Carvalho en la parte derecha de la defensa del Madrid. El Barça encontró ahí la puerta de entrada al paraíso. Pero para llegar ahí tuvo que sufrir. Tuvo que ganárselo. El Madrid prefirió esperar muy atrás, cuando siempre que se decidió a efectuar una presión adelantada, el Barça tuvo enormes problemas para comenzar a elaborar.

    Esa fue la variante táctica que eligió esta vez Mourinho para intentar derrotar a Guardiola. Acumuló nueve hombres entre Casillas e Higuaín, con Pepe como referencia del equipo en el centro del campo; trató de entorpecer los movimientos del Barça cerca de Casillas; despreció la posesión del balón y fió todo su ataque al contragolpe, el único argumento ofensivo del Madrid. El problema fue que para ejecutarlo, sus jugadores debían recorrer 60 metros.

    Con toda esa pradera por recorrer era el momento de que Cristiano luciera sus cualidades. Entregado a la defensa, a tapar las entradas de Alves, más que a exhibirse en ataque, Cristiano, en todo el primer tiempo, sólo se pareció al Cristiano que le gusta al público una vez. Y fue gol. El resto del tiempo fue el Cristiano que le gusta a Mourinho. Se habían consumido 11 minutos cuando Benzema montó una contra con un fenomenal pase a Cristiano, que le ganó la espalda a Alves, superó por velocidad a Piqué y batió a Pinto bajo las piernas. El portero pudo hacer más, mucho más.

    El Barcelona no se inquietó con el gol. Siguió con la defensa de cuatro, con Busquets, Xavi y Cesc en el centro del campo y Alexis, Messi e Iniesta arriba. Se quedó con el balón que le entregó el Madrid, que desapareció en ataque. Apareció Iniesta con un tiro que desvió Casillas; surgió la cabeza de Alexis para cabecear al poste después de un genial pase de Cesc y, en la única ocasión en la que se le vio en el primer tiempo, Messi exigió la mejor versión de Casillas. Esta vez no hubo dudas y la diferencia estuvo en la portería.

    Entre medias, Pepe dejó su primer regalo. Un pisotón a Busquets que le costó la tarjeta amarilla. Nada comparable con el lamentable espectáculo que ofreció en la segunda parte, cuando simuló una agresión de Cesc y pisó una mano a Messi con el juego parado. Lo aderezó todo con un fallo de marcaje que permitió a Puyol empatar de cabeza nada más salir de los vestuarios. Otro córner pésimamente defendido por el Madrid, y ya van unos cuantos esta temporada, y un nuevo gol en contra.

    Acarició el gol Iniesta después de una jugada con Cesc. Entre Ramos y el poste lo evitaron. Como evitó el palo que un cabezazo de Benzema se convirtiera en el segundo del Madrid, con Pinto de nuevo a verlas venir.

    Con su castillo de arena desmoronado, Mourinho reestructuró el equipo. Retiró a Lass y a Higuaín, que se hartaron de correr detrás de los rivales, y dio entrada a Özil y Callejón. Lo que sucedió poco después fue que Messi se inventó un pase para que Abidal estableciera el 1-2 definitivo. Altintop estaba fuera de posición, porque de sitio estuvo todo el encuentro, y Carvalho reclamó un fuera de juego que él mismo rompía.
    Ese gol puso una alfombra roja hacia la siguiente ronda al Barcelona y acabó con los argumentos de un Madrid que sigue buscando su sitio.

    http://passioblaugrana.wordpress.com/

    Diario Marca. Madrid – El barça vuelve a someter a un triste Madrid

    El clásico entra en bucle

    Jose Mourinho no optó por el plan A, ni por el B. Sacó el C, que incluía la presencia en el once inicial de Ricardo Carvalho, fuera de circulación desde finales de septiembre, y Hamit Altintop, un futbolista con un papel residual en la plantilla. En el centro, trivote, liderado por Pepe, con Xabi y Lass como escuderos. Y arriba, toda la pólvora que aún entraba: Cristiano, Higuaín y Benzema. Enfrente, un Barça que sólo presentó la novedad de Pinto con respecto al que conquistó Chamartín el pasado 10 de diciembre. Un equipo ajustado al guión habitual, posesión y paciencia, frente a un Madrid que volvía a adecuar el suyo al rival. Todo un resumen de los tiempos que corren.
    El muro de Mou funcionó en el primer tiempo. Un tiro a puerta, un gol. Más allá del pleno, gol importante por la identidad de su autor, un Cristiano que se desató en una contra que colocó en la rampa de lanzamiento Benzema. El portugués encaró a Piqué, le amagó con un nudo y sacó un remate seco, con la izquierda, que pasó muy cerca de la pierna izquierda de Pinto. Más de un hincha del Barça se acordó de Valdés, aunque a partir de ese momento, curiosamente, el Madrid se olvidó de Pinto.
    Tras el gol, el Barça inclinó de forma exagerada el campo contra la portería de Casillas. Los azulgranas se encomendaron a Andrés Iniesta, que le dio la noche a Altintop. La banda izquierda la mejor veta ofensiva de los visitantes, que desperdiciaron varias ocasiones para hacer el empate, y puede que algo más. La más clara, un cabezazo de Alexis al larguero tras un magistral pase de Cesc a la espalda de la defensa blanca. Además, apareció Casillas, que sacó dos remates venonosos de Iniesta y Messi. Iker sí estuvo, y el Madrid salió ganando de la comparación.
    Con el paso de los minutos, el Madrid se fue mostrando progresivamente más incapaz de lanzar una contra en condiciones. Al trivote, además de toque, empezaba a faltarle el aire. Salvo otra combinación entre Cristiano y Benzema que abortó Abidal, no hubo noticias del ataque blanco, volcado siempre a la banda izquierda, donde Cristiano trataba de explotar su perfil más puro de velocista. En la recta final, el Barça aflojó el nudo, confiado en que el tiempo acabaría erosionando el dique local. Estaba cantado que así sería.
    El empate llegó de una de las muchas formas que la rutina de los duelos modernos entre ambos equipos ha convertido en previsible. Fue tras un saque de esquina, suerte que el Madrid defiende últimamente de forma penosa. Para completar el ‘déjà vu’, toque de Xavi y cabezazo impetuoso de Puyol, como en el 2-6, con Pepe echándose una siesta en el lugar equivocado.
    El lamentable ‘show’ de Pepe
    Tras el empate, el partido estuvo en el alambre. Iniesta volvió a probar la madera del Bernabéu, pero luego fue espectador de lujo de un buen centro de Altintop que Benzema cabeceó al palo. Luego llegó el lamentable ‘show’ de Pepe. Primero, fingiendo una inexistente agresión de Cesc. Luego, pisando de forma cobarde a Leo Messi, tendido en el suelo tras recibir una falta. Una acción vergonzosa que, además, demuestra las cortas entendederas de Pepe. Messi, hasta ese momento, estaba pasando de puntillas por el partido. Una agresión así sólo podía motivarlo.
    Así fue. Messi, de nuevo, estoqueó al Madrid, creando el gol de Abidal. Aún en su versión más gris, se hizo hueco ante Xabi y picó sobre la defensa del Madrid, en la que entró a cuchillo Abidal. El lateral francés celebró su reciente renovación con un gol que volvió a refrendar la superioridad del Barça sobre un Madrid que sigue sin dar con la tecla ante el eterno rival. Ni siquiera en la Copa, el último reducto del orgullo blanco. El torneo en el que, también, el Barça está a punto de quitarle la primacía.
    

    AIXÍ ES VA VIURE EL R,MADRID - BARÇA A LA PENYA BARCELONISTA DE LISBOA